dag 1, vliegtuigen

We zijn lekker vroeg opgestaan en om 8u stonden we voor de incheckbalie van United. In een mum van tijd stond er een flinke rij medepassagiers achter ons.  Bij het inchecken bleek het vliegtuig vol te zitten, we konden niet meer met z’n drietjes naast elkaar zitten, wat bij het online inchecken ook al niet meer kon.

Na de incheck is het tijd voor een lekker ontbijtje bij McDonalds (geen joghurt met vruchten meer, jammer) en hierna zijn we een rondje gaan lopen om een beetje in de shops kijken. Robert wilde nog een Quest kopen voor in het vliegtuig. Ronald heeft een lekker zomerluchtje gekocht van Davidoff en we zijn bij Starbucks gaan zitten voor een lekker kopje Latte Macciato Caramel, wat een super begin van de vakantie.

Om 10.45u moesten we naar G4 voor de  moeilijke vragen en de bodyscan. Ik heb altijd verdachte plekken op zo’n scan, vreemd. Ik ben na de scan (2 maal gedaan) nog door een dame van de douane behoorlijk lang betast, maar ze heeft toch niks kunnen vinden, goed he?

Eenmaal in het vliegtuig moesten al snel de seatbelts om en gingen de motoren loeien. Het leek alsof we er mooi op tijd vandoor zouden gaan. Helaas. Zoals alle vakanties tot nu toe, hebben we met United, vertraging. De motoren gingen weer uit want het videosysteem lag plat en de piloot ging wat elektriciens aan boord laten komen want die dure tickets daar hoort een filmpje bij, niet waar trouwe klanten?? Wij geloven er helemaal niks van. Ik, bange poeperd met vliegangst, zie het ergste al voor me. We vallen zo na het opstarten in de Noordzee en worden goddelijk visvoer.

Vijf kwartier later zei de piloot dat we er helemaal klaar voor waren en dat het videosysteem zich vanzelf ging opstarten tijdens de vlucht (yeah right) maar piloten kunnen natuurlijk niks zonder toestemming van de mannen uit de toren en die dachten daar heel anders over. We mochten achteraan zeker 20 toestellen aansluiten en hebben nog 3 kwartier ergens op een startbaan gestaan. Daar ging onze rustige overstap van 3 uur. Er bleef maar 1 uurtje van over.

De vlucht verliep verder rustig, geen huilende kids, lekker een filmpje gekeken op de IPAD van Robert, SALT, erg spannend en op de IPOD nog dispicable me gekeken. Mijn favoriete tekenfilm! Ik heb hem zeker al 5 keer gezien en heb weer heerlijk zitten glimlachen.

Op Dulles snel door de douane gelopen, alhoewel snel, tot aan de douane mevrouw. Deze zeer onsmakelijk kauwgom kauwende dame wilde niet het paspoort uit mijn hand aannemen, leg het maar neer ik pak het zelf wel. Gezelli. Hoeveel geld heeft u meegenomen? Naar waarheid antwoordde ik, niks. Ik ga pinnen bij de ATM. Dat was gek volgens de dame van de douane (miss Smith). Ronald moest even uitleggen dat het voor ons voordeliger is als er geen cash wordt gewisseld in Nederland want met pinnen is de koers voordeliger voor ons. Nou ok dan. Er werd weer met grote kracht gestempeld in de paspoorten en zonder foto en vingerafdrukken mochten we door naar de hal waar de koffers al op ons stonden te wachten.

Ronald heeft zijn nieuwe luchtje snel in de koffer gedaan en deze werden weer afgegeven bij mannen van de bagageband. Met nog 20 minuten te gaan moesten we nog door de security en hier stond een rij met mensen waar de Efteling op een doordeweekse dag trots op zou zijn. Aan de zijkant naast alle toeristen stond een schreeuwende security-dame (nou ja dame) die de hele tijd alle voorwaarden om door de security heen te komen te herhalen. Het liefste wilde ze dat iedereen in de rij de schoenen al zou uitdoen en de broekriem bij haar zou inleveren.

Na 20 minuten (gaan we het nu nog halen) gingen we als een speer naar C11 waar we gelijk het vliegtuig in konden lopen. Hier uiteraard weer gedoe met mensen die koffers meenemen aan boord en die echt in de overhead bin willen proppen. Gitaren, krukken, buggy’s het moet volgens de Amerikanen allemaal mee aan boord. En als alles past, blijken er 5 mensen niet op hun juiste plek te zitten en moeten we een stoelendans doen zodat iedereen meekan.

Weer 20 minuten te laat vliegen we naar Orlando. We hebben een very bumpy ride. Het lampje van de seatbelts is alleen uitgeweest bij het in- en uitstappen. We hebben 2 uur in een attractieritje van Universal gezeten. Bij aankomst kunnen we zo doorlopen naar Bagageclaim B en op band 24 liggen de koffers al klaar.

Met de insiders pas van Alamo doorgelopen naar de kiosk in de garage van het vliegveld en we mogen direct een midsize SUV uitzoeken. De mannen vallen voor een hele grote zilveren Jeep, ik vind op dit moment echt alles goed, en we rijden naar de volgende kiosk aan het einde van de garage. Hier krijgen we na controle van rijbewijs en CC direct een bonnetje met €0.00 erop, en we rijden happy de garage uit.

TomTom heeft na een poosje door dat we zijn hulp willen hebben en hij brengt ons (met een klein stopje van $12 bij de Walmart) naar ons Townhouse voor de komende 18 dagen.

De code voor de lockbox klopt (ook dit is iets nieuws voor ons, of het alarm gaat af of we hebben de code van het jaar ervoor of het management weet niet dat we komen…) en we stappen echt een heel leuk huisje binnen.

Na een douche en een muggenjacht (die zijn naar binnen geglipt toen we de koffers uit de auto naar binnen brachten) zijn we in slaap gevallen. Na 2½ uur ben ik weer wakker met een flink hoofdpijntje en wil even een Paracetamolletje gaan innemen. Helaas voor mij heb ik nog nooit een trap in huis gehad en zeker geen 1 met een opstapje naar de trap toe en dan eindig je zomaar via een duikeling van de trap op de keukenbar. Daar wordt mijn hubby dan weer wel wakker van, gelukkig.

		townhouse Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

We zijn er!!!